Salon AR

Praca stworzona przez Ryoichi Kurokawę – wirtuoza przenikania się dźwięku z obrazem, oparta jest na cyfrowych rekonstrukcjach materiału zarejestrowanego w ciągu ostatnich dwunastu lat na Bliskim Wschodzie i na Bałkanach przez Daniela Demoustiera – jednego z najlepszych fotoreporterów na świecie, relacjonujących konflikty i kataklizmy w ponad 100 krajach, dla telewizji takich jak BBC czy Channel 4. Obrazy przedstawiają różne punkty widzenia sytuacji związanych z danym konfliktem wojennym. Siatka graficzna jest medium, przez które widz może przyjrzeć się konfliktom toczącym się daleko od jego codziennego życia, tworząc unikalną, intymną relację między widzem a odległymi światami po drugiej stronie ekranu.

Praca zrealizowana dla The Webby Awards, W3C i Web Foundation z okazji 25-lecia sieci World Wide Web
Koncepcja, reżyseria, kompozycja, programowanie: Ryoichi Kurokawa
Filmowanie i nagrywanie dźwięku: Daniel Demoustier
Produkcja: Nicolas Wierinck
Produkcja: Studio Ryoichi Kurokawa

Zbudowana na prostych systemach sprzężenia zwrotnego, które tworzą złożone tekstury zarówno w dźwięku, jak i obrazie, kompozycja audiowizualna „Ether” wiedeńskiego artysty ma odzwierciedlać wpływ pojawiania się na systemy mikro- i makroskopowe.

TTN-AR.01 jest częścią serii Tribute To the Noise, etapem podróży przez generatywny noise we współczesnej aranżacji audiowizualnej, w których przypadkowość jest eksplorowana poprzez uruchamianie wciąż na nowo unicestwianych krajobrazów. TTN-AR.01 prowadzi do szeroko zakrojonych badań nad potencjalnymi możliwościami noise`u. Początkowo niepożądany sygnał stał się czynnikiem generującym nieskończoną ilość danych, których procesy sprawcze są w ścisłej relacji z podmiotem samego badania.

TTN-AR.01 w Salonie AR przejawia się w ulotnej postaci, widocznej tylko w rozszerzonej rzeczywistości, przypominając o możliwościach jakie tworzą spotkania na styku różnych światów.

Animacja oparta na reinterpretacji kontekstu oraz formy współczesnego dzieła szwedzkiej artystki Anny Uddenberg pt. “Dom Depot”. Autorka skupiła swą uwagę na zagadnieniach związanych z powszechnie praktykowaną w czasie pandemii zdalną formą pracy, na poczuciu domowego komfortu, ekonomii uwagi oraz nowych technikach eksploatacji pracownika, mając poczucie, że użytkowane meble są zaprojektowane niewłaściwie w stosunku do dzisiejszych oczekiwań. Jak mówi: “Przeprojektowałam więc Dom Depot, który może stać się pomnikiem z przyszłości dla tych, którzy zgadzają się na nienormowany czas pracy zdalnej, tym którzy mają tzw. “text neck”, tym co z niechęcią kończą Fortnite, tym którzy oglądają seriale taśmowo czy też tym którzy nie wrócili do biura po pandemii”.

Animacja stworzona z serii prac powstałych na bazie autorskich algorytmów graficznych. Podobnie jak w biegu sztafetowym ostatni obraz przetworzenia od jednego algorytmu jest przekazywany do następnego. Każdy może wygenerować skończoną ilość generacji. Algorytmy różnią się skutkami swoich działań lecz każdy z nich w zapętleniu czerpie tylko z tego co sam stworzył. Synergiczne połączenie wszystkich w jednym sekwencyjnym biegu zmienia wszystko i powoduje, że można dotrzeć do znacznie dalszych abstrakcyjnych przestrzeni.

Surrealistyczna podróż łącząca równoległe rzeczywistości, które sprawiając wrażenie podobnych do siebie, niczym lustrzane odbicie, różnią się od siebie, są odmienne i autonomiczne, mają swój porządek zdarzeń toczący się na własnych prawach i we własnym mikrokosmosie. Te dwie strony lustra są jak dwie perspektywy ludzkiej percepcji – z jednej strony obraz świata realnego, z drugiej oniryczny świat wyobraźni, myśli i snów.